Feestje?!

Mijn kleuter had vorig jaar een horrorverjaardag op school. Hij kwam vol verwachting, traktaties onder de arm, het lokaal binnen en zag...niets. Geen verjaardagskroon, geen taart, geen juf. Ze was zijn verjaardag vergeten. Tranen met tuiten gehuild, ik ook trouwens. 3 weken lang ging hij huilend naar school. Bovendien vraagt hij tot op de dag van vandaag of ik hem wel ophaal bij de bso en hoe laat dan.


Dinsdag was het weer zo ver. De jongeman werd 6. In de weken voor zijn verjaar was hij 's nachts onrustig, huilen in zijn slaap, niet fijn. Gelukkig liet (een andere) juf ruim van te voren merken dat ze niet van plan was zijn feestje te vergeten. Op de dag zelf was hij stikzenuwachtig, maar het was een superfeest.


Woensdag vierde hij zijn feestje met vriendjes en dinnetjes uit zijn klas. Een rubberlaarzenschilderfeest en daarna naar de gele M. Om 15.00uur zou het los. Om 13.00uur gaat de telefoon. Honderdduizend excuses, maar de laarsjes zijn te laat besteld en dus niet binnen. AAAAAARRRRGGGGHHHH!!! Andere mogelijkheden zijn er niet. Hij vindt ze niet leuk, niet geschikt, niet gewenst. Wat nu? Ik heb de feestjemevrouw in de plenzende regen op de fiets de stad in gestuurd om laarsjes te zoeken. Dan had ze maar geen feestjemevrouw moeten worden! Schilderen zullen ze. Uiteindelijk komt het allemaal goed en heeft onze zesjarige een prachtfeest! Wij kregen flinke korting op't geheel, dat is mooi meegenomen.


Vanavond maar even ontspannen bij de plaatselijke Stitch & Bitch. (Dat laatste voel ik me wel een beetje nu ik die mevrouw op pad heb gestuurd). Of er een foutloze toer op de pennen komt? Ik vrees van niet. Mirabelle hiernaast is het slachtoffer. Ik ben wel even klaar met feestjes.