Keuzes, keuzes

Met een volle portemonnee vertrok ik naar Nieuwegein, hopend/verwachtend mijn centen te kunnen ruilen voor een gelukkigmakende hoeveelheid wol. Ik ben doorgaans een goede ruiler ;-). Ik had mezelf een doel gesteld. Ik ging wol vinden voor mijn volgende project, een clapotis, helemaal alleen voor mij. Ik had me van tevoren goed georiënteerd, ik wist welke kleuren ik wilde, hoe dik, zacht en glad het garen moest zijn. Daar zou het niet aan liggen.

Eenmaal binnen werd ik, toen ik gewend was aan het licht, of het gebrek en de kleur ervan (oranje, waardoor je de kleur van het te kopen materiaal niet goed kon zien) overvallen door een enorme hoeveelheid garens. De ene nog prachtiger dan de andere. Zo mooi, maar te dun. De perfecte kleur, maar van een stugharig dier. De goede dikte, maar te flets. Heerlijk zacht, maar te pluizig voor het doel. Het goede merk (ik had op internet wol van dat merk gezien en da’s mooooiii), maar niet de soort die ik wil. Was dat even een vette tegenvaller! Conclusie: ik wilde heel graag, heus, maar het wilde mij niet.

Blijkbaar heb ik een smaak die niet heel veel mensen aanspreekt. Ik zag veel herfstige kleuren, aardetinten en naturellen, mooi hoor, maar als je me kent, weet je, zo ben ik niet. Ik ben van heldere tinten, niet pastel maar fel, zo zou je het kunnen zeggen. Het hoeft niet zo gillend te zijn als de acryl  die ik uiteindelijk kocht voor een plotseling opkomend project. Want een Doe Maar sjaal brei je in Doe Maar kleuren. Maar wel een kleur die ik het hele jaar door kan gebruiken, een gezellige Joycekleur.

 

De dag was geweldig trouwens. Bij de patronendokter kon je naast hulp bij een onbegrepen patroon,  ravelry buttons krijgen. M’n naam dr’op en ik hoorde er helemaal bij. Een bijzondere ervaring trouwens, iedereen met wie ik sprak, keek eerst naar m’n borst. Niet vanwege mijn verpletterende decolleté, maar vanwege de button. ‘Ah, ben jij het!’ Was het dan. De mederavelers in het echie ontmoeten, zo leuk! Alsof je elkaar al jaren kent. Daarnaast was het drukkiedruk in de stand van Wereldwol waar ik mijn verkoopskills de hele zaterdagmiddag heb kunnen gebruiken. Moe maar voldaan gingen Ammerins en ik (nog bedankt voor het rijden en de gezelligheid!) tegen de avond weer naar huis.

En de wol, die heb ik zodra ik thuis was op internet besteld. Nu hopen dat het schip met ‘yarn from the US of A’ een beetje snel naar Nederland vaart.