donderdag 13 december 2012

Turbotempo

Ik kijk op de kalender en ineens zijn we halverwege december! Ok dan. In september tikte de herfst min of meer plotseling tegen 't raam. Ik had mijn kinderen nieuwe sjaals en mutsen beloofd in door hun uitgekozen kleuren en tussendoor stonden er ook nog een paar andere projecten in mijn wachtlijst. Die moesten ook allemaal zo snel mogelijk af. Van wie moest dat? ...Van mij. Ik weet het, ik leg mezelf de meest vreselijke deadlines op. Tussendoor wilde Sinterklaas ook nog mijn aandacht. 

Een spencer met bijpassend mutsje voor baby Jip, Hollyshocking Emma's muts en col (patroon wurm) voor Dyr, een fishermans rib sjaal met franje en cozy-roni muts (patroon rib-a-roni) voor Fer, een emerald braids baret (patroon supplement) en vingerloze handschoenen (patroon Vancouver fog) voor mij.  En ook nog een KAL-letje met Marieke: de BFF cowl (1 cocooncol en 1 seedpodcol in één kleur gebreid, Marieke breide deze 2 ook in een andere kleur. De cocoons uitgewisseld. De 2 cols (in 2 'ringen') aan elkaar gezet en tadaa, de BFF cowl is klaar). De hothat muts (patroon Claudia, dat is in tegenstelling tot wat je denkt met deze naam een prachtig unisex patroon) voor Bauke hangt nu aan de pennen. Ik tel even en wow, 11 projecten in een paar maanden, da's veel, al zeg ik het zelf.

Kleine kink in de kabel is dat ik een aanval van eczeem heb (gehad), onder andere op mijn handen. Met nare ingevette handen die overgevoelig zijn voor wrijving kun je niet breien (gil en schreeuw). Gelukkig hebben we kunnen constateren dat het geen wolallergie is (dan gilde en schreeuwde ik nog veel harder). Ik heb geleerd de rechternaald met duim en wijsvinger vast te houden, zodat de rest van mijn getergde hand kan bijkomen van alle ellende, want ellendig is het. Niet kunnen breien is vervelend, maar niet kunnen slapen is afschuwelijk. Sinds de herfstvakantie lijkt mijn slaappatroon het meest op dat van een onwillige baby. Heel graag willen slapen, maar steeds wakker worden/zijn en blijven, want jeuk. Behalve dat het voor mij niet echt fijn is, is het minstens zo vervelend voor de gezinsleden. Mama/vriendin is moe, chagrijnig en van de kort-lontige. Bovendien moet ik zoveel mogelijk activiteiten waarbij ik met mijn handen in water moet, vermijden. Ik hou mezelf voor dat het over gaat. Dan ga ik eerst heeeeeeeerlijk slapen en dan ben ik weer mijn eigen vrolijke, gezellige zelf.

Zaterdag heb ik nog een leuk dingetje. Ik ga Marieke (van Wereldwol) helpen bij het Midwinterwol wolfestival in Winschoten. Leuk! En gezellig! Mijn eigengebreide wantjes, baret en sjaal gaan mee en mijn heerlijk warme snowboots. Misschien zie ik je daar!