Op een
regenachtige woensdagmiddag overdenk ik mijn bezigheden van de afgelopen jaren.
Niet de dagelijkse dingetjes, maar, zeg maar mijn hobby’s. Ik heb schilderen
altijd moeilijk gevonden. Deels omdat ik de lat veel te hoog legde. Schilderen
is Jopie Huisman, of Monet en anders niet. Deels omdat ik wel kon tekenen, dat
is net zoiets. Dus hoefde dat schilderen ook niet echt. Op een gegeven moment dacht ik, wat nou, niet schilderen. Ik ga
het gewoon doen. Abstract werk, want als je geen Jopie kunt, moet je dat ook
niet willen. Bij abstract werk kan de mens zelf bedenken wat het is, en dat is
het dan ook. ‘k vond het leuk en verkocht nu en dan ook werk.
Onze
dochter werd geboren. Dat vond ik zo bijzonder, dat ik van alles over haar op
ging schrijven. Noem het gedichten of poëzie. Het resulteerde er uiteindelijk
in dat ik de hele boel heb gebundeld (gedichten en foto’s van mijn
schilderijen) in een manuscript. Dit heb ik opgestuurd naar een uitgever, die
besloot het uit te geven! Jeuj! Het heet 'Heb vertrouwen'.
Na het
schilderen op doek en op muren, ben ik gaan schilderen op nagels. Ook leuk.
Mijn zoontje liep met een aquarium op zijn 3 jarige vingernageltjes. Kind blij,
ik blij. Een nagelstylistenvakblad heeft nog werk van me gepubliceerd. De nagelwereld an sich bleek niet mijn cup of tea, daar heb ik snel
afscheid van genomen, maar als de kids er zin in hebben, schilder ik graag nog
eens wat moois op hun nagels en de muren van ons huis zijn niet veilig voor mijn verfkwast.
Kort
geleden kwam er weer iets bijzonder interessants op mijn pad. Ik zag de mooiste
breiwol liggen, superzacht, heldere kleuren. Heb ik dat weer, die strengen
riepen mijn naam! Breien is nooit een hobby geweest. Daarover ging mijn eerste blog. Maar goed,
toch de pennen opgepakt en het weer eens gaan proberen. Het is leuk! Geweldig!
En ik schijn het deze keer ook nog te kunnen ook! You tube helpt me breit even voor als ik niet weet hoe iets moet en anders vraag ik het aan Marieke, zij weet alles J
Ik heb de rode draad gevonden. Ik geloof
dat ik kan constateren dat ik een freubelaar ben. Een echte. De ene keer doe ik
dit, een andere keer dat, maar een ding weet ik zeker, freubelen is mijn ding! Mooie dingen maken. Dingen waar niet alleen ik, maar ook anderen blij van worden. Bovendien wil ik kunnen wat ik niet kan. Als dat dan vervolgens ook nog lukt, regent het zonnestralen.
Lieve Joyce, het is precies zoals je schrijft. Je bent een freubelaar maar wel een met heel veel creativiteit! En dat bewonder ik in je (misschien ben ik wel een beetje jaloers...). Ga zo door want het geeft je zoveel plezier. Dat neemt niemand van je af!
BeantwoordenVerwijderenKus Bauke
Ps je vergeet dat je ook nog met klei hebt gefreubeld hebt...
Ps je vergeet zelfs nog dat je nog beelden van klei hebt gemaak....
Dank je wel! En je hebt gelijk, ik was het al helemaal vergeten. Ik heb inderdaad ook nog geboetseerd. Ook al zo heerlijk om te doen.
BeantwoordenVerwijderenFijn he, je rode draad ontdekken! Als een mens zichzelf kan vermaken is dat een groot goed en weet je: het leven is een feestje, je moet alleen wel zèlf de slingers ophangen :-)) En die slingers heb jij wel gevonden schat ik zo in!
BeantwoordenVerwijderenLieve groet van Aal
Hahaha, zo is het Aal! Ik heb inmiddels paaseitjes in het vanmiddag op de beurs zelf gevilte schaaltje gelegd en het is waar, deze freubelaar hangt haar eigen slingers op! We spreken elkaar weer bij SnB!
BeantwoordenVerwijderen