Aan de niet-lezer

Wat is dat toch, dat mensen denken dat een blog niet de moeite van het lezen waard is als het woord breien er in voorkomt. (De eerste bijna-lezers hebben inmiddels afgehaakt; oeh haken er in, nog minder lezers). Ik vrees dat het beeldvorming is. Gebreide onderbroeken, kriebeltruien met de meest afschuwelijk opgemaasde patronen, rare en slecht passende sokken, daar denk je zeker aan?!

Gisteren nog. Ik wilde mijn partner een ontzettend leuk geschreven blog laten lezen, ‘t ging over een conducteur èn een paar gebreide sokken. Hij murmelde wat en ging zijns weegs. Ik was sprakeloos. Ben boos naar boven gegaan. Even later hoor ik hem beneden grinniken. Hij komt naar boven gestommeld en slaat een arm om me heen. “Sorry schat, het was een heel leuk stuk, dat had ik niet verwacht.” Dusss…

Nog zo eentje. Een vriend van me zegt: “ik lees geen blogs over breien, punt.” Hij is van het type als-jij-a-zegt-zeg-ik-b.  Ik vind breien leuk, hij dus niet. Zo ben ik ook wel een beetje, dus eigenlijk mag ik er niks van zeggen (pot en ketel en dat soort dingen). Maar stom vind ik het wel.

Het is niet meer zo dat mama truien moet breien omdat er geen geld is voor een echte “Bentex” of andere merktopper. Wol is niet meer per definitie stijf, jeukend en vreselijk van kleur. Het is niet meer voor belegen, bijna over datum zijnde ouwe moekes, die hele bergen gemêleerd grijze acryl omtoveren tot sokken die niemand graag wil dragen (maar het wel doet, want er is niks anders). Wol ruikt niet naar schaap, of geit of welk dier dan ook, behalve als het beestje net geschoren is, dan ruikt het wolletje natuurlijk wel naar’t diertje. Dat is met je eigen kleren niet anders.

Het is zacht en elegant en hip en mooi. Ieder zijn ding, de ene ruig en stoer, de ander fijntjes en sjiek. ’t Kan allemaal.

Maar waarvoor schrijf ik dit eigenlijk. Mijn medebreisters weten dit allemaal al lang en jullie anti’s lezen het toch niet… Ach gewoon, stel dat je dit stuk gedwongen onder je neus geduwd krijgt, misschien zeg je dan na het lezen hiervan tegen je partner: “Sorry schat, het was een heel leuk stuk, dat had ik niet verwacht.” Dusss…