Gezellig

Tijdens de plaatselijke Stitch & Bitch kijk ik mijn ogen uit! De meest ingewikkelde werkjes verschijnen op tafel. Prachtige kantshawls en geweldige Esherdekens met vissen, enorme plaids waar je meteen onder wilt kruipen en superfijngebreide vestjes. Daartussen zit ik, met een basiswerkje. Nee nee nee nee nee, ga nou niet meteen allemaal zeggen dat wat ik maak prachtig is, dat hoeft niet, daar gaat het niet om. Ik wil alleen maar zeggen dat ik me altijd zo nietig voel. En nee, daar merk je niks van, want mijn mond zorgt er altijd keurig voor dat ik buitengewoon op mijn gemak overkom. (Ze heeft een eigen leven, is slecht te sturen, elk voordeel heeft z’n nadeel, jammer…) Maar wat kunnen mensen mooie dingen maken! Dat wat ik zelf maak vind ik trouwens ook mooi. Nog niet zo lang geleden moest ik dit soort dingen gewoon kopen in de winkel. Nu maak ik ze zelf, best cool toch?!

Ik heb op dit moment 3 projecten op de pennen. (Jaaaa, mijn wol uit de US of A is aangekomen!)  Een project is kantwerk, heel mooi, maar ik moet mijn hoofd erbij houden. Een foutje is zo gemaakt.  Een is een kabelwerkstuk, niks ingewikkelds, maar ik hou ervan. Daar kun je zonder bij na te denken meters mee maken. Bovendien issie bijna zover dat ik hem kan blocken en daarna de boord aan kan breien. Daarbij moet ik (voor de eerste keer) steken aanbreien aan de zijkant van het werk. De kabel komt namelijk overdwars en de boord moet aan de bovenkant. Daar heb ik zo’n zin in. Dan werkje nummer 3. De wol uit het verre is zo mooi en zo zacht, dat kan echt niet stilliggen. Ik ben bang dat werkje 1 het aflegt tegen de andere. Ik vrees dat ik bij deze constateer dat ik, alhoewel ik het zeker kan (en ook heus nog wel vaak zal doen), minder geschikt ben voor kantwerk. Of ik blij ben met deze constatering weet ik nog niet. Het fijne werk ziet er altijd zo mooi uit en zo ingenieus ook.

Maar ik dwaal weer af van datgene wat ik eigenlijk zou schrijven. Laatst kwam er iemand met een breivraag. Naar mij, ha, alsof ik haar zou kunnen helpen. Ze breit al sinds ze 6 is en is echt goed. Wat blijkt nou, ik kán haar helpen! Taal is zeg maar echt mijn ding en vooral niet dat van haar. Ravelry is voor haar schier ondoorkombaar. Nou moet ik zeggen dat ik deze site ook niet meteen doorgrondde. Ik leer door het te proberen en vind steeds meer hoeken en gaatjes waar ik leuke en interessante info vind. Dus wij een middag op de tab zoeken naar plaatjes en suggesties voor het patroon dat ze wil breien. Zo leuk! Zij kon mij weer helpen met mijn breivragen. Deze nieuwe wereld (die van de breierikken) bevalt me uitstekend. Gezellig, gastvrij, behulpzaam. Een mooie warme zelfgebreide deken!