Owattissiemooi!

Nog niet zo lang geleden was ik in de veronderstelling dat de babyboom in mijn vriendenkring wel tot het verleden behoorde. De kinderwagen waar mijn zusje en ik en vele jongere familiebaby's in hebben gelegen is een prachtige originele Engelse King uit 1973, in rood en donkerblauw. We hebben hem keurig onder een laken in het uiterste hoekje op zolder gezet. Daarnaast de dure, mooie box. Onze kinderen waren niet van de spijlen en hebben in de box zowel als in hun ledikantjes zo hard gebruld dat de box beide keren na een jaar weer op zolder stond en het spijlenbedje binnen 2 jaar dezelfde weg volgde. De traphekjes hebben het zwaar gehad met de kleine dame en heer. Een vrachtwagenlading naar zolder verdoemde spullen hebben we ervoor gezet en hup, een nette en ruime zolder.

Totdat een dinnetje belde. Ze is zwanger van nummer 2 en wil onze kinderwagen (want die is toch echt de allermooiste en kindje 1 heeft er ook in gelegen) heeeeel graag gebruiken. Of we ook nog een box hebben? Ja, tuurlijk! Te vroeg gedacht, te snel gehandeld. Domdomdom. Dus B sleepte zichzelf weer naar zolder en heeft met zweet op de rug de hele bliksemse boel weer van zijn plaats gehaald. We krijgen er ineens nog meer ruimte bij op zolder. Daar ben ik blij mee! Nu maar hopen dat het een boxkind is J.

Dinnetje 2 belde. Zwanger! Geweldig natuurlijk! In mijn favorites op ravelry staat al een tijdje die lieve, mooie Elijah. Maar voor wie moest ik ‘m maken? Guess what…Eli it is voor de babies! Ik heb bij mijn favoriete winkel www.wereldwol.nl wol en dpn’s besteld en brei hem nu in een soort van miniKAL met M. Dat wil zeggen, we sturen elkaar foto’s van half en helemaal afgebreide kopjes, pootjes en oren. Allemaal op de meest onmogelijke tijdstippen, maar dat is juist leuk. Haar nummer 1 (van deze KAL) is af, die van mij nog lang niet. Dat is niet erg, want haar oudste wil ook eentje. Kan ze mooi met nummer 2 beginnen. Mijn nummer 2 moet af voor november, dat lukt vast. Want ook bij dit project heb ik erg last van het ‘nog-een-klein-stukje-dan-is-het-af’ en het 'oooooohwattissiemooihoezouheteruitzienals...afis' virus. Ik zit dus tot laat op de avond te werken omdat dat ene pootje toch echt nog even klaar moet. ’t Is altijd meer werk dan ik dacht, dus wordt het vanzelf laat. Ik ga snel weer even verder…pootje 2 staat op de rol voor vandaag, ik weet nu hoe pootjes moeten, dus die's vast gauw af...