Het colletje dat ik heb gebreid van Araucania Botany Lace heeft fans, veel fans. Hoe leuk is dat! Op de Handwerk en Quiltdagen in Arnhem was mijn Willow Cowl erg in trek. Het was een gezellige beurs en het was er aangenaam warm (tegenover onze stand stond een giga warmtekanon). Marieke van Wereldwol en ik hebben twee dagen genoten.
Ik heb de Willow Cowl een poosje geleden zelf gebreid. Ik vond de kleuren van Araucania Botany Lace zo mooi, daar wilde ik iets van maken. Deze col was precies geschikt voor dit hilarisch gekleurde wolletje. Voor ik begin met een project, lees ik altijd zo veel mogelijk aantekeningen van andere breiers. Daarna bedenk ik of ik precies volgens patroon te werk ga, of dat ik aanpassingen maak. Bij deze col zijn behoorlijk veel aantekeningen beschikbaar.
Ik besloot de muizentandjesrand niet achteraf dicht te zomen, maar meteen mee te breien. Hoe minder draadjes ik hoef af te hechten, hoe blijer ik ben. Voor het samenbreien gebruik ik de haaknaaldmethode. Zo voorkom je gepeuter met de draad die niet van je breinaald af moet glijden als je hem door twee steken tegelijk probeert te halen. Het haakje van de haaknaald houdt mijn garen keurig vast. Als ik weer een aantal steken samengehaakt had, schoof ik ze op de rechternaald en klaar. Als je zelf niet weet hoe dat werkt en You Tube brengt ook geen helderheid, is het makkelijk. Gewoon later vastnaaien. Daar ziet ook niemand iets van. Ik ben gewoon een pietlut, wat zonder extra draadjes kan, doe ik graag in een keer.
Daarnaast las ik dat er een aantal 'losse' breiers bang waren garen te kort te hebben en dat ze de tricotbanen verkortten van 14 naar 11 toeren. Ik ben dan wel geen losse breier, maar ik heb voor de zekerheid die maatregel ook maar genomen. Ik vind het verschrikkelijk als je met een dreigend tekort aan wol met een project bezig bent.
Wat leuk is bij de Willow Cowl is dat je minder of meer tricot- en kantbanen kunt breien. Wil je een korter colletje, meer een ketting, kan dat. Wil je juist wat extra body, brei je extra banen. Hou er dan wel rekening mee dat je het niet redt met 1 streng. De tricotbanen in een effen kleur garen breien en de kantbanen in Botany Lace of andersom kan natuurlijk ook. Of je maakt de tricotbanen 5 toeren en je houdt de kantbanen even lang. Dat kan ook, je col komt er anders uit te zien, maar het watervaleffect blijft. Belangrijk is dat je in je tricot deel bovenin (als je smalle tricotbanen breit, de bovenste 3 tricotbanen) je minderingen maakt zodat de col taps toe loopt. Dit geeft een soort watervaleffect.
Misschien hebben mijn medebreisters wat aan mijn aantekeningen. Mijn laatste tip voor minder ervaren breiers: volg gewoon het patroon, het is helder geschreven en prima te volgen. Maak het jezelf niet ingewikkelder dan nodig. Ik wilde dat ik eens naar mezelf luisterde...
Veel breiplezier!
En ja, de foto op mijn vorige blog is er ook een van de Willow Cowl, toevallig.
Heb jij wel eens meegedaan aan de/een discussie over de zin en onzin van sociale media? Ik wel en vele malen ook. Ik bevind me in het kamp 'voor'. Een ieder die op welke wijze dan ook deelneemt aan de media vindt het in meer of mindere mate prettig om gezien/gehoord te worden. Waarom zou je anders een berichtje plaatsen dat door vriend (en vijand) kan worden gelezen? Je weet dat mensen de mogelijkheid hebben om te reageren en dat de reacties niet altijd zijn wat je graag zou lezen. Geschreven woorden zijn op vele manieren te interpreteren. En ook al heb je, met je hand op je hart, nooit bedoeld iemand te kwetsen, als de lezer het zo opvat, zijn de rapen gaar. Want boos zijn en vervelende dingen schrijven zijn zoveel makkelijker via een toetsenbord dan in het echie.
Je leert als gebruiker snel genoeg dat je de berichten moet scannen en dat je alleen de berichtjes leest, die je echt interesseren/vermaken. Toch is het in de praktijk vaak niet zo makkelijk de ongewenste of soms azijnpisserige reacties te negeren. De reactie-verwijder-button is, mits aanwezig, een uitkomst. Het is een reden waarom mensen helemaal niet beginnen aan dit soort sociaal gedoe. Ze vinden het nep, teveel gekonkel en getouwtrek, zonde van hun tijd of gewoon stom. En soms hebben ze gelijk.
Ik zie de voordelen er wel van. Sinds ik lid ben van een aantal fora, 'spreek' ik mijn familie vaker dan voorheen. Ik geef toe, heel diepgaand is het allemaal niet, maar dat is niet erg. Als we elkaar live zien, kunnen we het koetjes-en-kalfjesgebeuren overslaan en het over 'echte' zaken hebben. Ook mijn breiprojecten zet ik er met regelmaat op. Gewoon omdat ik het leuk vind te laten zien wat ik maak, vaak levert het leuke reacties op en soms een opdracht.
Daarnaast hou ik van schrijven, dus schrijf ik nu en dan ook een blog. Het typen van berichtjes is een oefening in het zo kort mogelijk noteren van informatie. De vlag moet de lading wel dekken. Zo makkelijk is dat niet. (Ik vrees dat ik vandaag weer 'nat' ga, so be it)
Mijn favoriete platform is zonder twijfel Ravelry. Dit is een brei- en haak community die zijn oorsprong vindt in de Verenigde Staten. Het heeft meer dan 3 miljoen leden wereldwijd. Mijn blogs worden gelezen in Finland, maar ook in de VS, Zuid-Afrika en in Australië. Reacties op projecten en posts komen ook van overal. Op Ravelry kun je de wereld aan informatie vinden. Patronen, soorten garens, tips en trucs, ontwerpers enzovoorts. Naast je eigen pagina waarop je je projecten plaatst (voor elk project maak je een eigen pagina aan waarop je, als je wilt, foto's kan plaatsen en alle details die je maar wilt over je werk), kun je in talloze groepen je vragen kwijt en praten over wat je bezighoudt. Als ik breitechnisch ergens niet uit kom, zet ik mijn vraag bij het passende forum en binnen een paar minuten is er ergens wel iemand die het antwoord post. Laatst zocht ik een soort wol die blijkbaar alleen over de grote plas te koop is. En zeker de kleur die ik wilde hebben, was hier in dit werelddeel niet te vinden. Ik heb een 'help' geplaatst en binnen de kortste keren kreeg ik bericht van een Nederlandse dame. Ze had de 'voorraden' van mede Ravelers doorlopen en zag dat iemand in Zuid-Limburg nog een grote hoeveelheid van de door mij gewenste wol had. Ik heb een berichtje gestuurd en yessss!!! Ik kon zonder de verschepingskosten (zwaar, dus veel) en eventuele wachttijd en gedonder bij de douane, aan de slag. Zo fijn!
Wat mensen nog wel eens tegenhoudt om aan Ravelry te beginnen, is dat het een Engelstalig platform is. Er zijn diverse Nederlandstalige fora, maar de hoofdmoot is inderdaad in het Engels. Steeds meer patronen worden vanuit het Engels in het Nederlands vertaald, maar je moet ze wel kunnen vinden. Je kunt meedoen aan zoveel fora als je wilt, maar dat hoeft niet. Aanmelden kost niets, het opent een schat aan informatie. Waarom plaats ik geen linkje naar Ravelry? Als je er wat mee wilt, zoek je het zelf wel op toch? Dit lijkt wel een reclamepraatje, maar ik heb gemerkt dat, als ik Marieke help op beurzen, veel mensen niet op de hoogte zijn van deze bron van informatie. Trouwens, vrijdag 15 en zaterdag 16 november zijn we te vinden op de handwerk en quiltdagen in Arnhem. Praten we dan verder...in het echie.
Foto: Willow Cowl in Araucania Botany lace (ik neem hem mee naar Arnhem \0/)
Vandaag is MIJN dag! Mijn gedachten draaiden de afgelopen tijd overuren, maar ik kreeg de juiste woorden niet op papier. Vele uren rustgevend breien dwz. voor mij nieuwe, lastige technieken uitproberen, honderden kleine kraaltjes met een haaknaaldje in m'n breiwerk verwerken, tellen en nog meer tellen (hoe rustgevend is dat? Niet, kan ik je vertellen), hebben me geholpen mijn gedachten te ordenen. Ondertussen heb ik druk gewerkt aan het opzetten van een goede mailcommunicatie voor de volleybalclub waar de kinderen volleyballen. En natuurlijk heb ik me beraden op wat ik, nu ik groot ben, wil worden. Ik vind alles leuk, als ik maar ergens mijn tanden in kan zetten. Dat is een voor-, maar tegelijk een nadeel. Het is zo moeilijk kiezen, ik wil het allemaal! Jammer dat de periode niet echt meewerkt. Veel mensen roepen dat, als je wilt werken er altijd werk is en dat is misschien ook zo, maar passend werk is heel wat anders. Dat vind je niet zo een twee drie. Uitzoeken waar de leukste hazen rondrennen is een behoorlijke uitdaging! Bovendien is het lang niet altijd duidelijk dat het rondrennende dier een haas is die je graag wilt vangen. En als je daar dan achter bent, ben je samen met minstens 200 anderen die allemaal hetzelfde idee hebben.
Maar nu is het zo ver, ik heb een nieuwe baan. Zo bijzonder hoe een balletje kan rollen... Wat zal ik weer lekker slapen!
