maandag 27 mei 2013

Jommes!

Een paar weken geleden ontplofte hier een bommetje. Ik kreeg te horen dat ik vanaf 1 juni niet langer werknemer ben van het bedrijf waar ik werk. Ik doe mijn werk prima, daar ligt het niet aan, maar toch... Meestal word ik rustig van een toertje recht en averecht. Helaas is dat niet voldoende voor de lichte paniek die zich nu van me meester maakt. (Heb je met knallende koppijn en waterende ogen wel eens geprobeerd 200+ kraaltjes in je shawl in te breien? Dat minihaaknaaldje prikt steeds mis, dus in het naastgelegen hoopje kraaltjes. Die vliegen als popcorn in de magnetron alle kanten op over de vloer, tikketakketikketakketikketakkend!)

Jommes, ik ben sprakeloos, verslagen, 'gobsmacked'. Jammer genoeg moet ook ik in deze crisistijd op zoek naar  een graziger weide. Dat was niet de bedoeling. Ik ontdek ook dat ik zo emotioneel ben, dat ik, zodra ik met iemand die ik ken, praat over het naderende onheil, in tranen uitbarst. En dat haat ik zo. In plaats van ‘hup-de-schouders-eronder’ en doorgaan, zoals ik van mezelf gewend ben, zit ik sippend in een hoekje. Bah, stom, niet doen, verloren energie, dat weet ik heus wel. Misschien dat, als ik het maar vaak genoeg hardop zeg, ik m’n pit weer terug vind. Mijn LinkedIn profiel is up to date, m’n twitterprofiel is bijgewerkt en ik heb een oproep gedaan op facebook. Ik laat mijn CV en profiel achter bij iedereen die heel misschien ooit iets voor me zou kunnen betekenen. Ik heb maar één baan nodig toch?!

Relativeren kan ik ook. Er zijn zo verschrikkelijk veel mensen die een eindeloos veel afschuwelijker lot hebben getroffen. Het lag niet aan mijn functioneren, maar aan allerlei factoren die met mij als persoon niks te maken hebben. En natuurlijk stikt het van de nieuwe kansen, die ik alleen maar hoef te grijpen. Alleen, als het erop aan komt, gaat het daar niet om. Omdat ik het leuk had op de plek waar ik was, heb ik mijn verdediging laten zakken. Ik ben vergeten om me heen te kijken en iets te doen met de dingen die ik zag. En daar heb ik nu dik spijt van. Deze week gebruik ik om de laatste zaken af te handelen en dan is het klaar, over en uit.

Ik heb heel wat ‘afgeraveld’ de afgelopen weken. Mooie projecten bekijken en zoeken, want ik heb straks een beetje tijd over… In een forum schreef ik waar ik mijn inspiratie vandaan haal. En dat het me zwaar viel, dat ik straks werkzoekend ben. Een lievelievelieve designer las m’n berichtje en pm-de me meteen. ‘Which of my designs do you like? That’s my gift to you, to brighten up your day’. Zoveel liefs, helemaal uit de USA, weer dikke tranen, jommes. Een leuke mouwloze tuniek is het geworden. Alle tijd om geschikt garen te kiezen. Daarnaast vond ik ook een mooi projectje voor mijn ‘heulveul’ kleuren botany lace. Een schattige oneskeincol, televisiekijkmoeilijkheidsgraad, maar net afwisselend genoeg om niet in slaap te vallen voor diezelfde televisie. We hebben volgend jaar ook een huwelijksfeestje (dat van mezelf, hahaha), daar heb ik inmiddels ook een shawlpatroon voor gevonden. Breitechnisch hou ik mezelf de komende tijd wel bezig J.
 
Daarnaast kan ik weer eens beginnen met een schilderij en vind ik misschien de inspiratie voor een nieuw boek. Onze nieuwe parkiet is al tammer dan hij zou zijn geweest als zijn baasje alleen in het voorbijrennen aandacht aan hem had geschonken. Ik kan op school helpen bij de crea-middagen en ga met een groepje kinderen naar de knuffelpoli in het ziekenhuis.

Ik moet mijn creatieve, veelzijdige, organisatorische, presentatorische, schrijverstalent wel bezighouden natuurlijk. Tussendoor zoek ik heeeeeeel hard naar een baan. Er is vast, ergens, iemand op zoek naar mij….toch?

(onze zoon zei, toen’ie een peuter was ‘jommes’ als hij iets niet voor elkaar kreeg, vergezeld van een teleurgestelde elleboogbeweging en een zielig trillende onderlip)

4 opmerkingen:

  1. Mooi!! Dikke kus, je kan het!
    Femy

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jommes, wat een leuke naam voor 't nieuwe konijntje van Joyce dacht ik als eerste ;-)
    Maar nee, achter 'Jommes' gaat heel wat anders, ernstigers, schuil....
    Wat goed van je om al die emoties die met zulke rampen gepaard gaan, te uiten en te laten gaan. That's the way, your way, girl! Eerst op je in laten werken, verdrietig, boos, opstandig en weet ik wat niet al, zijn.
    Dan fase 2: opkrabbelen en zien wat voor nieuwe kansen deze, tijdelijke, situatie in je leven je biedt aan kansen en ervaringen. Nou, daar ben je al volop mee bezig vrouw. Niks gebeurt voor niks en jij weet daar heul goed mee om te gaan!
    Mag ik zeggen dat ik je een superwijf vind, door wie de wereld zeker mooier wordt? Bij deze!

    Knuf van Aal
    (hier, een tissue voor als er nu een traantje in je ooghoek verschijnt)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve lieve Aal,

      Zoveel mooie woorden en allemaal voor mij, dank je wel!
      Die ene tissue mag je houden hoor, ik heb een hele doos nodig (alweer) ;-)

      Verwijderen