Zomer in mijn hoofd

Je kent het wel: zo’n dag waarop je niet veel zin hebt van de bank te komen. Een beetje doelloos hangen. 10 minuten 24-kitchen kijken (wat mij betreft meer dan lang genoeg! Dat je kunt koken, wil nog niet zeggen dat je kunt presenteren…), daarna zappen naar een of ander Engels huizenmakeover programma (in 60 minuten een volkomen gedateerd interieur krijgen, omdat je dat zo verdient, leren banken uit grootvaders tijd, gemêleerd grijsbruin tapijt ieuw… Maar op tv roept iedereen "OMG, it's amazing, beautiful!") en vervolgens heerlijk onderuithangend naar de honderdste herhaling van Midsummer Murders kijken (dat is nog zo’n fijne rustig-aan-dan-breekt-het-lijntje-niet serie).

De kids spelen intens gelukkig met het playmobil zwembad op zolder, het regent immers, ze hoeven niet zo nodig naar buiten. Tussen mijn lief en mij ligt, op de bank, de tablet. Dan weer kijkt hij even op het apparaat, surft een beetje heen en weer. Leest een stukje. Typt hier en daar een reactie. Daarna neem ik de tablet en scroll van site naar site. Eigenlijk best een fijne dag.

Op Ravelry is iemand op zoek naar oceaankleurige wol. Altijd leuk om even te kijken wat er wordt gepost. Ik hou van deze kleuren, dus wie weet of ik nog wat moois tegenkom. En ja hoor, een dame post een plaatje van Lorna’s Laces Seaside. Ooooohhhh, dat is mooi! Zandkleur met wit, blauw en turquoise.

Ik ben weg. De zon schijnt heerlijk op mijn door de winter geteisterde lijf. Terwijl ik lig te zonnen, laat ik het droge, warme zand door mijn vingers glijden. Ik hoor het geruis van de branding. Blauwgroene golven rollen wit schuimend het strand op. Wat word ik daar gelukkig van!

"Mammaaaaaa!"…en ik ben weer terug. De kroost heeft dorst. Daar kunnen we wat aan doen. Ik was even in de zomermodus, heerlijk! Gelukkig hebben we een zomervakantie geboekt naar een zonovergoten oord. Hier in Nederland wil het nog niet zo lukken. Toch ben ik heel even op vakantie geweest. Dat smaakt naar meer.

Owattissiemooi!

Nog niet zo lang geleden was ik in de veronderstelling dat de babyboom in mijn vriendenkring wel tot het verleden behoorde. De kinderwagen waar mijn zusje en ik en vele jongere familiebaby's in hebben gelegen is een prachtige originele Engelse King uit 1973, in rood en donkerblauw. We hebben hem keurig onder een laken in het uiterste hoekje op zolder gezet. Daarnaast de dure, mooie box. Onze kinderen waren niet van de spijlen en hebben in de box zowel als in hun ledikantjes zo hard gebruld dat de box beide keren na een jaar weer op zolder stond en het spijlenbedje binnen 2 jaar dezelfde weg volgde. De traphekjes hebben het zwaar gehad met de kleine dame en heer. Een vrachtwagenlading naar zolder verdoemde spullen hebben we ervoor gezet en hup, een nette en ruime zolder.

Totdat een dinnetje belde. Ze is zwanger van nummer 2 en wil onze kinderwagen (want die is toch echt de allermooiste en kindje 1 heeft er ook in gelegen) heeeeel graag gebruiken. Of we ook nog een box hebben? Ja, tuurlijk! Te vroeg gedacht, te snel gehandeld. Domdomdom. Dus B sleepte zichzelf weer naar zolder en heeft met zweet op de rug de hele bliksemse boel weer van zijn plaats gehaald. We krijgen er ineens nog meer ruimte bij op zolder. Daar ben ik blij mee! Nu maar hopen dat het een boxkind is J.

Dinnetje 2 belde. Zwanger! Geweldig natuurlijk! In mijn favorites op ravelry staat al een tijdje die lieve, mooie Elijah. Maar voor wie moest ik ‘m maken? Guess what…Eli it is voor de babies! Ik heb bij mijn favoriete winkel www.wereldwol.nl wol en dpn’s besteld en brei hem nu in een soort van miniKAL met M. Dat wil zeggen, we sturen elkaar foto’s van half en helemaal afgebreide kopjes, pootjes en oren. Allemaal op de meest onmogelijke tijdstippen, maar dat is juist leuk. Haar nummer 1 (van deze KAL) is af, die van mij nog lang niet. Dat is niet erg, want haar oudste wil ook eentje. Kan ze mooi met nummer 2 beginnen. Mijn nummer 2 moet af voor november, dat lukt vast. Want ook bij dit project heb ik erg last van het ‘nog-een-klein-stukje-dan-is-het-af’ en het 'oooooohwattissiemooihoezouheteruitzienals...afis' virus. Ik zit dus tot laat op de avond te werken omdat dat ene pootje toch echt nog even klaar moet. ’t Is altijd meer werk dan ik dacht, dus wordt het vanzelf laat. Ik ga snel weer even verder…pootje 2 staat op de rol voor vandaag, ik weet nu hoe pootjes moeten, dus die's vast gauw af...