 |
Je kunt als strategie kiezen voor zoveel mogelijk wedstrijden winnen. Dat is natuurlijk voor de spelers erg leuk. Maar je kunt ook kiezen voor veel leren door ze zo veel mogelijk uitdaging te bieden. Dat doe je niet zomaar. Je moet het sterke gevoel hebben dat de spelers/speelsters snel kunnen groeien in het spelletje. Maar je moet vooral ook geloven dat ze het aankunnen en dat ze plezier in het spel houden. Want vaak niet winnen is zelfs voor volwassenen geen pretje. Best spannend, want sommige spelers zijn nog erg jong. De jongste mag nog 2 jaar meedoen in de CMV.
Kun je die kinderen motiveren? Kun je ze zeggen dat ze misschien nog niet veel zullen winnen, maar dat als ze goed oefenen, dat vanzelf komt? Het was best een gok. Als je gaat spelen bij de C jeugd, speel je met 6 spelers op een groot veld. Je speelt 4 sets tot 25 punten en als het aan het eind van die 4 sets 2-2 is, moet er ook nog een 5e set worden gespeeld (tot 15 punten). Da's wel heel wat anders dan ze gewend zijn. In plaats van 4 potjes van 15 minuten verdeeld over een dagdeel, staan ze nu zomaar anderhalf uur achter elkaar in het veld. Uitwedstrijden zijn soms 's avonds, ook dat is nieuw. Maar goed, we waren het als ouders met de trainers eens en de kinderen hadden er erg veel zin in.
De eerste wedstrijd kregen ze meteen al een team jongens tegenover zich dat probeerde onze jeugd omver te blazen met hun sprongserves (bovenhands opslaan vanuit sprong). Tot ons aller verbazing werden ze er niet anders van. Ze vingen de ballen keurig op en speelden waar dat kon 3 keer om zo de bal weer naar de andere kant van het net te brengen. En ze hadden een lol! Ze zongen de liedjes die ze hadden geleerd van oudere zussen en de coach zong vrolijk mee. Ze sleepten flink wat punten binnen en wij konden niet anders dan opgelucht ademhalen. Ze hadden niet gewonnen, maar ze voelden zich winnaars.
2x in de week trainen werpt zijn vruchten af. Ze spelen een wedstrijd, de coach/trainer past de training deels aan op wat in de wedstrijd opviel en zo leren ze heel veel in korte tijd. Al snel winnen ze een set en 2 wedstrijden later nog eens een. Het is te zien dat ze niet alleen punten scoren door de fouten van een ander (wees eerlijk, die punten zijn mooi meegenomen), maar ze scoren ook omdat ze het echt goed doen en vaak heel goed serveren. De een serveert onderhands, maar smerig dicht langs het net. De ander knalt de bal er bovenhands over alsof het niks is. Daarnaast gaan ze tot het uiterste om die bal aan hun kant niet op de grond te laten komen, maar juist wel aan de kant van de tegenstanders. Dat ze er zo volledig voor gaan is prachtig om naar te kijken.
De heren zijn flink fanatiek en bekijken al spelend of een van de dames wel snel genoeg reageert naar hun mening. Zo niet, dan vliegen ze erop af en 'redden' de bal. Dat ze daarmee de bal met enige regelmaat voor de meiden vandaan pikken verdient de schoonheidsprijs niet. De dames leren ervan dat ze voor zichzelf mogen en zelfs moeten opkomen. De jongens binden dan vanzelf in. Dit alles gebeurt met een grote glimlach op het gezicht. Als ze verliezen balen ze even, maar zijn ze toch weer trots dat ze weer een puntenrecord hebben gehaald.
Een paar weken geleden speelden ze hun eerste vijfsetter. Jonge jonge, wat een spanning! Zij hielden het nog wel aardig, maar op de tribune konden we wel een fles zuurstof gebruiken. De coach had het minstens even zwaar. Je mag ze niet laten merken hoe spannend je het vindt, maar stiekem loopt het zweet je over de rug. Helaas haalden ze de 5e set niet binnen, maar wel weer een recordaantal punten. In 5 sets kun je maximaal 115 punten halen (als het 4 sets van 25 en een van 15 punten zijn). Ze kwamen tot 95 punten, waarvoor ze een staande ovatie kregen van de inmiddels volgestroomde tribune. Want er is iets bijzonders aan de hand als de andere velden al leeg zijn (want wedstrijd klaar) en dat het 1e jaars c team nog volop staat te spelen.
Het kon niet lang meer uitblijven, maar, voor een volle tribune, in alweer een bloedstollende vijfsetter, sleepte xc1 zijn eerste winstpartij binnen. Ze flikken het in twee sets dik achter te staan(minstens 8 punten) en dan toch de winst te pakken. Zo ook de vijfde, beslissende set. Het stond 1-8. Een vijfde set gaat tot 15 punten, dus wij hadden stiekem het boek van deze wedstrijd al gesloten. Te vroeg, veel te vroeg. Ineens krijgen ze de slag te pakken en knallen er keihard op en over. Boemmm gewonnen! Zo blij! Zo hard verdiend ook. Want deze toppers kunnen 1 ding als de beste: vechten!
Supporter zijn van dit team is een feestje. De spelers en speelsters doen altijd hard hun best. Ze verbazen ons met buitengewoon knappe acties en zijn verbijsterend koelbloedig. En het belangrijkste, ze hebben lol. Ook al winnen ze niet in punten, ze voelen zich toch winnaars. Meer dan keihard je best doen kun je niet toch?! Ik durf zomaar te beweren dat ze dit seizoen nog mooie uitslagen aan hun record kunnen toevoegen.
