Onze oudste had heus veel zin in Luxemburg, maar wilde op de terugweg graag een zo lang mogelijke tussenstop maken in Oberhausen. Waarom Oberhausen? Daar zit het grootste winkelcentrum van Europa, CentrO. Hier hebben we vorig jaar 9 uur geshopt, dat leek haar nu wel weer wat. Op de terugweg vanuit Luxemburg boeken we een nachtje Düsseldorf. Vanuit daar is het een half uur naar Oberhausen. Check en goed geregeld. Daarna een paar dagen thuis en dan door voor een lang weekend Terschelling. Veel korte vakanties maakt een lange. Wij hadden er zin in!
Sinds een paar maanden hebben we een nieuwe hobby (er kon er best nog eentje bij). Via een vriend kwam ik in aanraking met geocaching. Geocaching is een soort schatzoeken met behulp van gpscoördinaten. Het idee hierachter is dat je op een actieve manier geniet van het buiten zijn. De meeste caches geven informatie over de bijzondere plek waar ze zich bevinden. Als je van nature fanatiek bent aangelegd zoals ik, raak je als je besmet raakt met het virus al gauw verslingerd aan het spelletje en wil je meer! Een vraag die ik vaak krijg: 'Wat kun je ermee winnen?' Feitelijk win je niks. Elke cache (schat) die je vindt, levert je een smiley op op de kaart. Hoe meer smileys, hoe leuker het is. Bovendien krijg je bij elke cache wel coördinaten, maar dat wil nog helemaal niet zeggen dat je hem dus ook altijd vindt. Soms moet je een puzzel oplossen, soms is het vinden van de cachecontainer al een uitdaging op zich. Wat de winst is? Het vinden van de cache, de tijd die je samen buiten doorbrengt en dat je op plekken komt waar je anders nooit zou zijn gekomen. Onze zoon Ferenc is, sinds ik hem een keertje meenam op een tochtje, flink gepakt door het virus. Hij is zo mogelijk nog fanatieker dan ik en weet van geen opgeven. Die straalogen als hij weer een cache heeft gevonden, daar krijg ik elke keer weer kippenvel van. Dat is zo mooi. Het jonkje geniet zich gek en ik dus ook.
We hebben in Luxemburg en op Terschelling naar hartelust gecachet. We zijn op de mooiste plekken geweest en hebben op de gekste plekken gezocht. Zo deden we eentje in een bos in Luxemburg. Als we een puzzel oplosten, kregen we een nieuw coördinaat waar we naartoe moesten. Fer zocht zich met de gps een weg door het bos en wij hobbelden er achteraan. Tegelijkertijd kregen we informatie over het gebied en leerden we van alles over het Luxemburger zandsteen. Net als in Luxemburg stad, waar we afdaalden naar het gebied waar de Pétrusse door de stad stroomt. Uren ultiem tevreden rondgedwaald. De slogan: 'we're not lost, we're geocaching' is waar. Je vergeet de tijd terwijl je bezig bent. Op Terschelling liepen we door de duinen. De zon vergezelde ons op onze zoektocht. We genoten van de adembenemende uitzichten over het eiland en de zee. We fietsten door de bossen, soms wandelden we met de fiets aan de hand, omdat het mulle zand ons het fietsen onmogelijk maakte. Maar alles voor de smiley. Hup, gaan! Was ik voorheen toch best een luxepaardje, ik heb nu ineens een paar (niet al te afschuwelijk lelijke) wandelschoenen aangeschaft. Het loopt gewoon fijner, dus vooruit dan maar.
Soms slaan we een mogelijke cache over. Zoals diegene op een Raststätte in Duitsland. Door een grasveld waden dat als openbaar toilet wordt gebruikt, is over mijn grenzen. Laat maar liggen dan. Of die in Luxemburg waar ons werd gewezen op een afgrond op een meter van de cache. En waarin de beschrijving stond dat je deze misschien beter alleen moest doen als je gezekerd was aan een van de aanwezige hekken. Mmm...doe maar niet dan. En die ene op Terschelling waar we knettergek werden van de gps die maar bleef tollen en steeds maar weer zei dat we er waren, maar dat dat toch echt niet zo was, omdat ie dan besloot dat we nog 200 meter moesten lopen en dat keer op keer. Als dan het zweet over je rug loopt, je een kleine jongen op sleeptouw hebt, het water op is en het einddoel niet nabij lijkt, moet je verstandigerwijs kiezen om te stoppen.
Feit is dat we in Luxemburg in 7 dagen zo'n 70 kilometer hebben gelopen en op Terschelling vele tientallen kilometers hebben gefietst op zoek naar caches. De meeste gevonden gelukkig. Als de jongste smurf dan zegt dat zijn vakantie helemaal geweldig was omdat hij zoveel heeft gezien en gedaan, ben ik blij. De oudste ging op Terschelling met een vriendin lekker haar eigen gangetje. Ook heerlijk. Inmiddels zijn we weer thuis en genieten we nog na van onze belevenissen. Ook hier schijnt de zon, dat is fijn. Wij genieten nog even door.
