Nieuwe baan, nieuwe kansen. Kansen die ik, ook al had ik mezelf beloofd rustig aan te doen (100% inzet is wel genoeg), ten volle probeer te benutten. Dus hup, aan de bak en gaan! Thuis constateren ze dat mama veel leuker is, vrolijker, gezelliger, eigenlijk beter dus. Mijn dochter zei: 'mama, ik zie dat je blij bent, dat maakt mij blij'.
Ze vinden het fijn dat ze zelf meer verantwoordelijkheid krijgen. Lang leve what's app en sms (als ze niet in huis zijn). Ik help m'n meiske virtueel met het koken van haar eerste eitje. Ik krijg een foto van het resultaat. Wat een top ei! Een beetje eigen verantwoordelijkheid doet ze goed. Ze groeien waar ik bij sta. Ik ben zo trots op ze! In overleg met mijn lief bekijken we wie wanneer thuis is en hoe we zaken plannen. Stom is, dat ik binnen een half jaar ben vergeten wat een geregel je hebt als je werkt.
M'n hobby's blijven een beetje liggen. Dat is een bekend verschijnsel. Ik ben te onrustig om eens even lekker te gaan zitten voor een rustgevend rondje breien. Ik moet de hele dag nog een paar keer door; Wat ging er goed, wat kan er beter. Ik wil het graag goed doen en beter wil ik ook. Die rust in mijn hoofd komt wel weer. Ondertussen geniet ik van mijn nieuwe ik.
Heb jij dat wel eens?
Dat je wel kunt gillen van plezier.
Dat je zo hoog kunt springen,
dat je de wolken raakt.
Dat je je lief bij de lurven wil grijpen
om elkaar eindeloos lang te omhelzen.
Dat je je kindjes wel beurs kunt knijpen
om te laten weten hoe blij je met ze bent.
Dat je wel kunt schreeuwen,
dat je eindelijk je antwoord hebt gekregen.
Geluk zit in jezelf,
als je wilt, kun je het vangen.
De vraag is hoe
en IK WEET HET!!!
Nu ga ik al het bovengenoemde ten uitvoer brengen.
Wie dat vreest moet nu gaan rennen.
Gedaan! Wow, wat is dat heerlijk!
uit 'Heb vertrouwen' van Joyce van der Veen (ja dat ben ik)
