Terschelling op hakken

Er stond een weekend ‘met de meiden’  naar Terschelling op het program. Super, zin in natuurlijk! Jammer dat het weer ons geen directe leidraad gaf voor het bepalen van de mee te nemen outfits. Dusssss… koffer vol met, ja ik geef het toe, zo’n beetje mijn halve kastinhoud. Lange broeken, korte broeken, lange jurk, korte jurk, legging, shirts met korte mouwen, strandbadpak, zwembadbadpak, sokken, ondergoed, pyjama, colbertje, sjaal, zomerjas, regenjas, handdoeken groot en klein. Een minstens zo belangrijk (zo niet belangrijker) dilemma; schoenen. Sneakers in geval van strandwandeling in de regen/kou. Slippers in geval van zomer en/of zwembad. Maar waarop lope deze mens gedurende alle andere activiteiten? Een paar leuke platte schoentjes…die heb ik niet. De sneaker staat belachelijk onder een jurkje, dus die is ook niet geschikt als dagelijkse schoen. Ik loop in de zomer het liefst op mijn pumps met 7 centimeter hoge hakken. Erg comfy, al lijkt dat misschien niet zo. Maar op hakken over Terschelling banjeren? Daarover moest ik serieus nadenken. Is het niet te stadse fratserig, zo’n dame die op gehakte schoentjes het eiland verkent? Ze lopen als pantoffeltjes, dat wel. Op vrijdag nieuwe schoenen kopen voor het weekend is ook geen optie. Blaren zijn ongewenst. Weeg en wik, wik en weeg, besluit genomen: ik doe gewoon mijn lievelingspumps aan. ’t Is me ook wat waard dat ik, mocht er een foto genomen worden waar ik op sta, er op m’n voordeligst op uitkom en niet als zo’n gitaarbegeleide, riekend naar de was  die 4 weken geleden al gedaan had moeten worden, in uiterst comfortabele, los zittende kleding voor de tipi zittende mensen die we overal tegenkwamen. Ik ben ik en dat is goed. Begrijp me niet verkeerd, zij zijn zij en dat is ook ok, maar ik eis meer dan dat voor mij.

Het is een prima keus gebleken. Mijn tot de nok gevulde koffertje rolde zuchtend en kreunend achter me aan. Gelukkig deden de koffers van mijn dinnetjes hetzelfde. Maar mijn voetjes waren blij. Kittig trapte ik de trappers in het rond. Van West naar Oosterend en via vele paadjes weer terug. Wat is Terschelling toch mooi! In case of zand, de schoentjes uit en op blote voeten naar het strandpaviljoen. Voor de zekerheid een paar slippers in de tas.

De zon deed zijn uiterste best ons de wind te doen vergeten. Gelukt! Want bruin en dus een vinkje voor het zonvakantiedeel van de evaluatie. Gezellig: ook aangevinkt. Z’s onontdekt talent voor het uitbeelden van allerlei door ons genoemde figuren is weergaloos. We hebben blauw gelegen!  Actief: check. Y, ook bekend als Sporty Spice, heeft ons alle hoeken van het eiland laten zien, wij gingen natuurlijk graag mee, altijd vergezeld van haar vrolijke lach. Als wij onderuit hingen op de bank, werden we met een ‘hup, laten we wat doen’ weer bij de les gebracht. Bijzonder: vink! X, onze reallife gids, wist het allermooiste panoramapunt (slechts 134 treden ver). Ik heb dè mooiste foto’s gemaakt vanuit hier. Zij kent ook alle nooks and crannies van ‘haar’ eiland.  Dankzij Q, onze Blinky Winky, zijn we op plekken geweest waar we zelf nooit hadden verwacht te komen, simpelweg omdat we er nooit aan gedacht zouden hebben het aan degene in charge te vragen. Haar kokette lach en wimperopslag bezorgden ons een bezoekje op de brug (of aan de stuurhut, hoe je het wilt noemen) van de veerboot van Doeksen. Geweldig: check! De bijdrage van W? Ach, die laat ik aan de dames over.

Het breitempo lag niet hoog, lager dan laag eigenlijk. Niet erg, we hadden het druk met allerlei andere ook heel belangrijke dingen. Kletsen, lachen, sauneren, zwemmen, eten, drinken, fietsen, zonnen, spelletjes doen, lezen en slapen. Allemaal gedaan, allemaal leuk! Gaan we bijna weer?